Bo marzenia się spełnia…

Tagi

bieg rzeźnika, bieg ultra, bieg w parach, bieganie w górach, Bieszczady, drugie miejsce bieg rzeżnika, dziki, dziki bieszczadzkie, góry, gosiunia, joyday, mountains, panachesport, para kobieca, pazda pozorska, podium, polkasport, probiotyki, running, sport, statuetka, ultrarunning

fot. Michał Złotowski

Relacja Eli z Biegu Rzeźnika

Gdy po pierwszym moim Rzeźniku uczestniczyłam w ceremonii dekoracji z zachwytem patrzyłam na pary, które najszybciej pokonały ten szalony dystans. Pomyślałam wtedy, że też chciałabym stanąć tam, na podium i trzymać w rękach statuetkę przedstawiającą dwa dziki – symbol Biegu Rzeźnika.
Przygotowania zaczęłam już od późnej jesieni. Mój organizm bardzo dobrze reagował na treningi, czułam progres i moc. Jednak w grudniu kontuzja rozcięgna podeszwowego przyczyniła się do tego, że w bieganiu nastąpiła przerwa. Musiałam to wyleczyć, żeby nie było bólu. Wiele wizyt u fizjoterapeutki Marty i mogłam wrócić do treningów. W lutym przeszłam dwie infekcje: grypę i zapalenie zatok, więc znów nastąpiły przerwy w regularnym bieganiu. Osłabiony organizm musiał się zregenerować. Zaczynałam wszystko od nowa. Trenowałam jednak dzielnie, odczuwałam progres i wydolność rosła z każdym dniem.  Przed biegiem byłam dobrej myśli, jednak wiedziałam, że nie jest to forma taka, którą miałam rok temu.

Tam gdzie ból jest przyjemnością, czyli Piekło Północy

Tagi

biegi, kaszuby, piekło północy, pomorze, rumia, ultramaraton

Wielu biegaczy chciałoby uczestniczyć w biegach, w których masz wszystko. Płaskie odcinki po asfalcie, pagórkowate leśne tereny oraz górki jak w górach. Agresywne zbiegi i podbiegi, pola, łąki, a także trasy wiodące przez wydmy brzegiem morza. Piękne widoki i trudne technicznie trasy, gdzie twoje mięśnie i całe ciało cierpi, bo przecież jak brak bólu, to nie ma przyjemności :-). Już od tego roku można uczestniczyć w takim właśnie biegu. To Piekło Północy na Pomorzu. Właściwie należałoby napisać, że kilku pasjonatom udało się zorganizować prawdziwy festiwal biegów. Jest 7 dla Siódemki (na dystansie 7 km), Małe Piekiełko (21 km), Wrota Piekieł (75 km) oraz tytułowe Piekło Północy (140 km).

Stowarzyszenie Ultra Way, czyli pomysłodawcy tego wydarzenia zaproponowali nam ambasadorowanie zawodów, a skoro obiecali, że będzie piekło, ciężko i bolało, no to nie musieli nas długo namawiać.

Bieg Leśny Cross w Łukcie

Tagi

bieg w Łukcie, biegające małżenstwo, leśny cross, Leśny Cross w Łukcie, Łukta

Od prawie dwóch lat nie startowaliśmy w żadnych zawodach, które odbywały się  w naszym województwie. Głównie wybieraliśmy biegi górskie i przełajowe. Takich leśnych ,,wyścigów” bardzo nam brakowało w naszych okolicach. Tereny przecież mamy doskonale nadające się na to, żeby po nich biegać. No i trochę się tych zawodów w tym roku ,,wysypało”, więc postanowiliśmy wystartować najpierw w lipcu w ultra, gdzie trasa  prowadziła po naszych treningowych ścieżkach, a po miesiącu u naszych biegowych przyjaciół w niedalekiej Łukcie. To był Leśny Cross na dystansie 23 km.
Wyruszyliśmy już w przeddzień najpierw do Morąga. Tam odebrał nas Jarek, czyli jeden z organizatorów. Przekazaliśmy mu trochę ubrań biegowych dla dzieciaków z Domu Dziecka bodajże w Toruniu, a potem udaliśmy się do Łukty. Organizatorzy nie patyczkowali się z nami, tylko od razu zagonili do roboty :-). Oczywiście z wielką chęcią pomagaliśmy w przygotowywaniu grochówki na następny dzień dla uczestników zawodów, podjadając pyszne marchewki.

 

 

 

 

 

 

 

Do… czterech razy sztuka, czyli kolejny Bieg Rzeźnika

Tagi

bieg rzeźnika, bieg w bieszczadach, biegające małżenstwo, bieganie w górach, Bieszczady, Cisna, dziki bieszczadzkie, Komańcza, polksport, start w zawodach, wiewiórki na drzewie, zawody biegowe

W tym roku wystartowaliśmy w Biegu Rzeźnika po raz czwarty z rzędu. Każdy wcześniejszy miał swoją historię i wrył się w naszej pamięci czymś innym, zawsze niepowtarzalnym. Za pierwszym razem była to magia Połoniny Caryńskiej, za drugim bieg w tempie dość spokojnym ze względu na chorobę Jarka, a podczas trzeciego masakryczne wtedy dla nas podejścia końcowe na szczyt góry Hyrlatej oraz na Hon. Tym razem w głównej roli wystąpił upał oraz jeszcze trudniejsze podejście na finiszu. Ten bieg ma coś w sobie i jak na razie pozostajemy wciąż pod jego czarem.

Treningi przygotowujące nas do Biegu Rzeźnika w tym roku były ciężkie. Łączyliśmy biegi w tempach progowych z długimi wybieganiami. Tak jest właśnie w górach. Raz poruszasz się szybko, bo zbiegasz ze szczytu, a następnie mozolnie podchodzisz na następny. Oczywiście sporo też trenowaliśmy na schodach, a podczas długich biegów pokonywaliśmy tę samą górkę po kilka lub kilkanaście razy. Pogoda też nie rozpieszczała, bo często było bardzo gorąco.
Wyprawa w Bieszczady przebiegała spokojnie. Pakiety odebraliśmy jak nigdy dotąd już dzień wcześniej. Przygotowaliśmy się logistycznie i mentalnie spokojnie i bardzo szybko. Mieliśmy więc mnóstwo czasu na sen, odpoczynek i oczekiwanie na start.

Bieganie nie dla nagród, czyli pierwszy parkrun w Olsztynie.

Tagi

bieganie, olsztyn, parkrun, starty, zawody

W sobotę, 4 listopada wzięliśmy udział w pierwszej edycji biegów parkrun w Olsztynie.
To wydarzenie, którego ideą jest wspólne bieganie, spotykają się tu zarówno osoby zaczynające swoją przygodę z tym sportem, jak i ci, którzy mają za sobą lata doświadczeń na tym polu. Tu się biega dla radochy, a nie dla wyników i nagród.
Uczestnictwo w tym biegu wpletliśmy w nasz sobotni plan treningowy. Przebiegliśmy 18 km, po czym wystartowaliśmy w szybkim tempie (bieg ciągły) na 5 km.

 

Trasa parkrun Olsztyn jest zróżnicowana. Biegnie się zarówno po chodnikach Parku Centralnego jak i crossowych, malowniczych ścieżkach nad rzeką Łyną. W tym dniu wprawdzie nie padało, jednak na trasie było sporo błota i kałuż. Dla nas to nie pierwszyzna, lubimy przecież takie tereny 🙂
Ela śmignęła tak, że zwyciężyła wśród kobiet 🙂

 

fot. parkrun

Bieg Kobiet w Gdyni

Tagi

bieg kobiet, biegające kobiety, bieganie dziewczyn, bieganie nad morzem, gdynia, kobieta w biegu, zawsze pierwsi

Lubimy brać udział w zawodach nie po to, żeby bić nowe życiówki. Oczywiście jeśli mimochodem wyjdzie jakiś świetny czas to jest super. Jednak przede wszystkim chcemy startować w  biegach  nietypowych, klimatycznych, ekstremalnych i oczywiście w ciekawych miejscach.

Ela: Zawsze chciałam pobiec w zawodach tylko dla kobiet. Wiele słyszałam o niesamowitych emocjach, oraz atmosferze towarzyszącej takim biegom. To Jarek ,,wypatrzył” Bieg Kobiet Zawsze Pier(w)si w Gdyni.
Biegi Kobiet organizowane są w kilku miastach w Polsce, mają na celu zwrócenie uwagi kobiet na wykonywanie badań profilaktycznych, żeby uniknąć nowotworów piersi. Chciałam uczestniczyć w tym wydarzeniu.
Kilka tygodni wcześniej  zapisując się na ten bieg, od razu umówiłam się na USG piersi  🙂

Zdecydowałam się pobiec w tym biegu w sumie na ostatnią chwilę, gdyż do końca nie wiedzieliśmy, gdzie w tym roku będziemy spędzać weekend majowy. Gdy okazało się, że jednak nad morzem, wpisowe na bieg zostało opłacone, miejscówka noclegowa w Gdańsku „zaklepana”.

Mazurskie Ultra

Tagi

bieg ultra, bieganie na mazurach, compressport, mazury, panachesport, polkasport, running, sklep biegowy olsztyn, suunto ambit 3 verticale, ultrabiegi, ultramazury, ultrarunning, zawody

fot. Michał Rowiński

Ela:
Moje kolejne ultra. 71 km.
Znów na spontanie, no, ale jeśli kilka kilometrów od mojego miejsca zamieszkania jest takie wydarzenie, to jak w nim nie wziąć udziału???
Poza tym koszulki z własnym imieniem wydały mi się super pomysłem i wielką zachętą, żeby tu wystartować.

 

fot. Michał Rowiński

Jarek:
Nie chcieliśmy tu startować. Po 80 km TriCity Trail naszym następnym celem był Bieg 7 Dolin w Krynicy. Zależało nam na tym, aby się odpowiednio zregenerować. Jednak im bliżej było do biegu, to tak jakoś coraz bardziej mieliśmy na niego ochotę. Pierwszy raz na Mazurach, trasa bardziej płaska niż w górach, całkiem niedaleko od naszego miejsca zamieszkania, więc tak naprawdę grzechem byłoby nie wystartować. Wiem, że to nierozsądne w przeciągu 2 miesięcy wystartować w 3 biegach, ale… czy ultrasi w ogóle są rozsądni?

Fantastyczne ultra w Trójmiejskim Parku Krajobrazowym

Tagi

80 km, city trail, compressport, gdańsk, nike wildhorse3, panachesport, trójmiejski park krajobrazowy, tricity, tricitytrail, ultrabieg, wejherowo

Uff! Ciężko było nam się zabrać za napisanie relacji z 80-kilometrowego biegu TriCity Trail. Chcieliśmy tylko odpoczywać, a że słusznie nam się to należało, o tym jest ta historia :-).

Świetnie spędziliśmy czas w Wejherowie. Ugościła nas Natalia i to również dzięki niej w niedzielny poranek dotarliśmy do Gdańska na start biegu.
Z Elą daliśmy sobie całusa, bo wiedzieliśmy, że razem to biec nie będziemy i… hajda!
Jarek:
Na początku miałem biec w spokojnym tempie ok. 6 minut na kilometr i plan ten realizowałem. Wielu biegaczy ruszyło mocniej, wyprzedzali mnie, a ja się nie podpalałem. Na podejściach byli tylko zdziwieni, bo albo biegłem albo bardzo szybko ich mijałem. Czułem się świetnie. Już od ok. 15 km zacząłem mijać tych którzy wcześniej byli przede mną. Na 19 km, czyli pierwszym punkcie żywieniowym przywitałem się z Tomkiem z redakcji Maratonów Polskich, bardzo szybko uzupełniłem zapasy i dalej w długą. Zostawiłem za sobą kolejnych może 10-15 biegaczy. Było świetnie. Nie chciałem przyspieszać więc w miarę możliwości utrzymywałem to tempo. Parę razy zgubiłem trasę, ale to przez moje gapiostwo, chociaż raz ewidentnie ktoś zerwał taśmy i wrzucił je na pobocze.
Na drugim punkcie żywieniowym też szybkie uzupełnienie wody i już mnie tam nie było. Trzeba przyznać, że wolontariusze na trasie spisywali się świetnie. Sami proponowali, że napełnią mi bukłak. Służyli pomocą i uśmiechali się do biegaczy jak do starych, dobrych przyjaciół.

Trasa świetna malownicza, a ja czułem się jak Powiernik Pierścienia, który bez wytchnienia pędzi, że wykonać swoją misję. Było genialnie, widoki wspaniałe, a trasa niesamowicie malownicza.
W tak błogim nastroju pozostawałem do 37 kilometra. Na podejściu złapał mnie kurcz. Był tak silny, że musiałem się zatrzymać i rozmasowywać obolałe miejsce. Czuję to nawet dzisiaj. Nie spodziewałem się, że takie coś może się zdarzyć przy podchodzeniu pod górkę. Człowiek to się całe życie uczy. Mówię swojej ,,Nózi”, żeby się nie wygłupiała, bo przecież tak świetnie nam szło, ale ona niestety miała inne plany. Teraz musiałem zwolnić. Tempo drastycznie spadało. Chcąc rozwinąć większą prędkość musiałem bardzo uważać albo po prostu zacisnąć zęby. Sielanka się skończyła, ale na ile mogłem to biegłem. Świetne były reakcje innych biegaczy, którzy zatrzymywali się i pytali w czym pomóc. Uwielbiam za to biegi Ultra!

Powrót w Bieszczady, czyli Bieg Rzeźnika po raz drugi :-)

Tagi

bieg anglosaski, bieg górski, bieg rzeźnika, biustonosz spoprtowy, Cisna, compressport, craft, opaski kompresyjne, ultrabieg, ultramaraton, zegarek garmin fenix3

Lubimy ten stan!
Zmęczeni, obolali, ale przeszczęśliwi!
Bieg Rzeźnika w tym roku z lekko zmodyfikowaną trasą nie stracił na wartości i walorach krajoznawczych. Trasa jak zwykle trudna, wymagająca i dająca w kość (a raczej w stawy 😉), ale według nas, ta z Połoniną Caryńską, była trudniejsza.
Przed biegiem plany były ambitne, przygotowania wyszły świetnie nie tylko biegowe, ale i siłowe. To widać nawet po tym, że nie jesteśmy tak obolali i zmęczeni, jak rok temu.

źródło: internet

Wystartowaliśmy spokojnie, ale żwawo i konsekwentnie realizowaliśmy nasz plan. Jednak już od trzeciego kilometra Jarek biegł poza komfortem. Było coraz gorzej, jednak połykaliśmy kilometry dosyć szybko. Od wolontariuszy, którzy podawali wszystkim drużynom wyniki, dowiedzieliśmy się, że zajmujemy lepszą pozycję niż w tamtym roku, czyli cały czas szliśmy ostro do przodu.🙂
Trzy tygodnie wcześniej widzieliśmy, że forma rośnie, że jest super, czego potwierdzeniem był udany start na zawodach Olsztyn Biega. Niestety, po tygodniu, Jarka dopadła infekcja z gorączką, bólem gardła. No i cóż, trzeba się było na gwałt leczyć i próbować coś zrobić z organizmem. Udało się zatrzymać infekcję, ale już na treningach czuł, że organizm jest osłabiony. Myśleliśmy, że do Rzeźnika uda się odzyskać formę i że będzie dobrze. Niestety, nie było.
Podczas biegu Jarek czuł się coraz gorzej, w pewnym momencie postanowiliśmy, że zakończymy w Cisnej, bo szkoda zdrowia. Ela natomiast brykała po zbiegach jak kozica, czuła się bardzo dobrze, widać było, że przygotowania do biegu były świetne!
Wpadliśmy na przepak, zjedliśmy zupę, już na czasie nam w ogóle nie zależało i wtedy Jarek podjął decyzję, że fajnie by było ukończyć te zawody i potraktujemy ten bieg krajoznawczo. Mamy na to przecież 16 godzin.
Świetnie było wędrować pograniczem, fajnie się gadało z biegaczami, a widoki genialne. Szliśmy sobie podziwiając okolicę.

Po drugim przepaku dołączyliśmy do dwóch biegaczy i z nimi biegliśmy przez długi czas. Zjedzony posiłek na punktach regenerował siły i energia wróciła. Bardzo mocno posiłkowaliśmy się pastylkami z glukozy z magnezem Dextro Energy, które były rozdawane na punktach żywieniowych. Na ostatnich kilometrach już śmigaliśmy, a ostatnie dwa po szosie nawet w tempie 4:15, żeby fajnym akcentem zakończyć bieg.
Było super, świetne doświadczenie i doznania. Spotkaliśmy wiele osób, które znają nas z naszego profilu i artykułów na portalach biegowych. Świetnie się z Wami gadało 🙂.
Przybiegliśmy w czasie 14:19, więc jeszcze trochę sił zebraliśmy, żeby nie tylko iść, ale pobiegać i zdobyć koszulkę finishera, warto było o nią zawalczyć 🙂

fot. Liga Biegów Górskich

O słynnym piwie na mecie marzyliśmy całą trasę 😉
Było super i cieszymy się, że możemy razem przeżywać takie chwile 🙂.
Bieg jak zwykle, świetnie zorganizowany, wolontariusze – debeściaki, kibice genialni, to oni sprawiają, że zawody na długo zostają w pamięci i mimo zmęczenia, idąc na ostatnich nogach, podrywasz się nagle do biegu!
Turyści, którzy kibicowali na trasie również byli niesamowici!
Za rok też tu będziemy! Bieg Rzeźnika uzależnia! 😉

Ela: jestem dumna z Jarka, że jednak mimo swoich dolegliwości z organizmem, biegł dzielnie dalej. Ale on taki już jest – nigdy się nie poddaje 🙂

Bardzo dziękujemy Wojtkowi Jegerowi ze Sklep Biegowy Olsztyn, bo bez nich nie byłoby nas na biegu, specjalistom ze Sportslab.pl, czyli Michałowi Złotowskiemu i Szczepanowi Wiecha, za przygotowania i rady wydolnościowe oraz Ryszardowi Szparakowi za wiele cennych rad treningowych, które pozwoliły nam się przygotować do zawodów.
Również dziękujemy firmom, które nas wspierają: SKLEPBIEGOWY.com,Compressport, Garmin, Tri-Fun.pl, Panache Lingerie, Craft, LEKI, Arctica i naszemu partnerowi koszulkowemu Krótki rękawek.

Biegowy Puchar Małżeństw Olsztyn 2015

Tagi

10 km, bieg małżeństw, biegacze, biegowy puchar małżeństw, biegowy puchar olsztyna, centrum rekreacyjno sportowe Ukiel, grand prix olsztyn, olsztyn, olsztyn biega, panache lingerie, panachesport, pary małżeńskie, running, sochic!, ukiel, wkr fan, zawody biegowe

O Biegowym Pucharze Małżeństw możemy powiedzieć parafrazując słowa bohatera powieści  Henryka Sienkiewicza, czyli pana Michała Wołodyjowskiego: ,,my to nie chwaląc się sprawiliśmy”! Tak było rzeczywiście. Pisząc artykuł o bieganiu dzieci, Jarek skontaktował się z organizatorami I edycji Biegowego Pucharu Olsztyna pytając o wiele szczegółów dotyczących organizacji zawodów i startów najmłodszych. Mimochodem zagadnął, co sądzą o stworzeniu klasyfikacji małżeństw w kolejnej edycji. Mateusz Kownacki, z którym Jarek się kontaktował powiedział, że przemyślą sprawę. Po kilku tygodniach przesłał nam wiadomość, że nie tylko będzie taka klasyfikacja, ale powstanie Biegowy Puchar Małżeństw na dystansie 10 km. Ta wiadomość zaskoczyła nas bardzo. Nie spodziewaliśmy się tak pozytywnej reakcji. Organizatorzy Biegowego Pucharu Olsztyna, czyli członkowie WKR Fan, to ludzie którzy lubią osoby z inicjatywą i ciekawymi pomysłami. Pewnie trochę obawiali się o frekwencję i zainteresowanie ze strony biegaczy, ale… kto nie ryzykuje ten nie pije szampana!